Zelfcompassie, een feelgood truc voor watjes?

25 januari 2021

Wat betekent ‘zelfcompassie’?

vroeg ze mij met volgende ondertoon: “Wat een onzin, alsof een beetje medelijden met mezelf en zelfliefde mijn problemen gaat oplossen?!” Voor alle duidelijkheid dat laatste zei ze niet letterlijk dat was de interpretatie van mijn interne criticus. Mijn interne criticus ging nog even verder: “Ja Twiggy, wat betekent dat mild zijn voor jezelf en jezelf graag zien? Weet jij wel wat het écht wilt zeggen? Is het niet gewoon een ‘feelgood truc’ voor watjes? Ik ben benieuwd hoe je je hieruit gaat praten?

Herkenbaar die stem van de innerlijke criticus?

Gelukkig is er een bron waar ik steeds naartoe kan, waar mijn kwetsbaarheid het grootst is. Mijn interne criticus heeft er veel werk mee ;-). Met name ‘mijn rol als moeder‘. Meer dan gelukt, voel ik mij mislukt als moeder. Veel ruimte dus om te oefenen met zelfcompassie.

 

Ik vertel haar wat ‘zelfliefde’ voor mij betekent in mijn rol als moeder. Ik heb een groot oordeel over ‘roepen’ tegen je kinderen: het boezemt je kinderen angst in, het verbreekt de verbinding, het is een teken van zwakte en machteloosheid, je verliest respect van je kinderen, etc… kortom, mijn onderliggende beperkende overtuiging is:

“Als ik roep tegen mijn kinderen, BEN ik een slechte moeder”

De realiteit is dat ik vaker dan me lief is, roep tegen mijn kinderen omdat ik zelf moe ben, omdat ik na een paar keer vriendelijk te vragen om iets op te ruimen, mijn geduld kwijt ben. Omdat ik eigenlijk boos ben op mijn man maar het met hem niet uitgepraat krijg en de kinderen op het verkeerde moment een vraag stellen, etc…

“Nee, dat geloof ik niet”, zei ze. “Jij roepen?” “Het lijkt alsof jij een engelengeduld hebt”… “yeah right”, zei mijn interne criticus, “dan ken je haar nog niet goed, je moest eens weten”

“Ja toch niet, ik ben ook maar een mens”, zei ik. Maar wanneer dit gebeurt en mijn interne criticus het overneemt, kan ik twee dingen doen: wegkwijnen onder zelfbeklag, slachtofferschap en schuldgevoel of zelfcompassie uitoefenen. Ik kies voor het laatste en voor mij werkt het best met ‘Honnoponno’, het hawaiiaanse vergevingsritueel wat je uitoefent met de 4 zinnen: I’m sorry, please forgive me, I thank you and I love you. Het spijt mij dat ik geroepen heb, vergeef me alsjeblief, dank je voor de lessen die je me komt brengen die ik nog heb te leren, hiermee kan ik aan de slag en ik hou van jou, ondanks dat je geroepen hebt.

Door met mildheid en mededogen naar mezelf en mijn gedrag te kijken, val ik niet langer samen met mijn gedrag:

Ik HEB geroepen, maar dat maakt nog niet dat ik een ‘slechte moeder’ BEN.

 

Van zelfverwijt naar zelfliefde

Ik kan heel de dag verbindende dingen gedaan hebben met mijn kinderen, dingen die van mij een goede moeder maken en toch blijven vastzitten in die ene ‘misstap’ van roepen. Door met zelfliefde naar dit gedrag te kijken, relativeer ik het ‘aandeel’ roepen, kan ik aan mezelf bevestigen dat ik maar een mens ben, dat ik wel een goede moeder ben en dat de verbinding door dit roepen niet verbroken is. En elke dag opnieuw zet ik mij in, doe ik mijn best om mijn kinderen de beste versie van mezelf te geven: maw als ik roep omdat ik moe ben, ga ik daar op handelen en minder hooi op mijn vork nemen, als ik roep omdat ik ruzie heb met mijn man, ga ik dat eerst oplossen ipv het op mijn kinderen uit te werken, etc… als ik roep omdat mijn kinderen niet luisteren naar de ’taakjes’ die ik hen geef, kijk ik bij mezelf of ik het op een andere manier kan vragen of consequenter hierin zelf kan zijn waardoor de situatie niet escaleert.

Op die manier neem ik wel verantwoordelijkheid voor de situatie en het effect dat ik neerzet, maar vanuit zelfliefde ipv vanuit zelfverwijt en oordeel.

Zelfliefde of zelfcompassie beoefenen is verre van een ‘feelgood truc’ voor watjes. Integendeel, het is je eigen ‘pijn’ onder ogen zien maar op een liefdevolle manier ipv de pijn weg te drukken, jezelf te veroordelen voor een fout die je gemaakt hebt of jezelf op te sluiten in zelfbeklag. Hierdoor kan de energie blijven stromen, ontwikkel je meer veerkracht, verbondenheid met jezelf en anderen en kan je beter tegenslagen verwerken.

Maar hoe doe je dat dan zelfcompassie oefenen?

Dat lees je in de volgende blog – coming up soon!

Nood aan begeleiding en ondersteuning om meer compassievol naar jezelf en je eigen weg te kijken?

Nog interessante blogposts voor jou…

 

Autonomie en Verbinding

Autonomie en Verbinding

“Ik voel me zo schuldig” zei ze.   “Ik blijf erover malen en manieren zoeken om het op te lossen, maar ik weet dat ik...

Lees meer

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.