Twiggy, mag ik jou een vraag stellen?”
“Zeker”, lieve klant, “vraag maar…”
“Heb jij veel vrienden?”
Ik zou mezelf niet beschouwen als iemand met véél vrienden, maar wel met waardevolle vriendschappen. Of alleszins, daar streef ik naar: om de vriendschappen die ik onderhoud waardevol te houden.
“Ik zie jou regelmatig op Instagram verschijnen met je vrienden. Zelf heb ik eigenlijk niet zoveel vrienden en het voelt ook alsof ik degene ben die die vriendschappen moet blijven onderhouden… alsof ik telkens het initiatief neem en het initiatief nooit van de andere kant komt…”
Dat laatste gevoel ken ik ook heel goed, lieve klant… en net van die vriendschappen neem ik meer en meer afscheid.
“Maar blijf je dan niet achter met een eenzaam gevoel?”
Nee, helemaal niet. Een vriendschap die enkel ‘afleiding’ of ‘invulling’ is, voelt als snel heel leeg of eenzaam. En dat is voor mij de maatstaf: met welke energie ga ik naar huis na tijd doorgebracht te hebben met die vriend(en)? Dit wil niet zeggen dat de gesprekken altijd over vrolijke dingen moeten gaan. Integendeel, het gaat over de wederzijdsheid in de relatie. Stroomt de energie in twee richtingen of is het éénrichtingsverkeer, keer op keer?
Dus nee, ik heb geen volgepropte weekends vol sociale contacten—dat put mij trouwens ook heel erg uit. Ik koester juist mijn lege weekends…
Misschien herken je dit allemaal wel: naarmate de jaren vorderen, lijkt het steeds moeilijker om bestaande vriendschappen te onderhouden of nieuwe te maken. Werk, gezin en verantwoordelijkheden nemen veel ruimte in. Toch zijn vriendschappen – juist op latere leeftijd en weliswaar de juiste vriendschappen – van onschatbare waarde voor je energie, veerkracht en levensplezier.