De vakantie komt eraan, een periode waarin de aanvragen voor coaching toenemen. Waarom? Omdat we volhouden tot aan de volgende vakantie en dan zal het beter gaan… Maar dan gebeurt het, je haalt het net niet. De dokter schrijft je thuis met een burn-out… en nu wil je dit zo snel mogelijk opgelost zien en je vraagt je af wat je er kan aan doen om dit te fixen. Je belt mij op en je vraagt een afspraak: zo snel mogelijk. En dan de ontgoocheling, ik kan je niet op je wenken bedienen, want ik ben met vakantie. Dat ik vakantie heb, en ja ik neem vier weken vakantie, willen ze niet horen… is die gek? Vier weken vakantie, wie kan zich dat permitteren…? Het is hun stressbrein dat spreekt, dat geen tegenslag meer kan dragen… elke kleine tegenvaller is er teveel aan.
Wanneer je tegen een burn-out aanloopt of er middenin zit, loop je vast in je stressbrein. Je kan niet meer relativeren, afstand nemen of tot creatieve oplossingen komen en je bevindt je in een continue staat van spanning.
Hoe je een stressbrein ontwikkelt, wat het precies is, de impact ervan op je fysieke, mentale en emotionele welzijn en hoe je eruit geraakt, ontdek je in de eerste summer episode van de podcast ‘energiek’ en kan je lezen in deze blog.
Stress is van oorsprong positief. Het zorgt ervoor dat we in beweging komen, dat we onze doelen realiseren, dat we een tand bijsteken om een deadline te halen. Daar is niks mis mee. Het zorgt voor evolutie, innovatie, vooruitgang en resultaten. Stress wordt maar negatief, wanneer we er niet meer in slagen om onszelf af te schakelen of rust te nemen. Je gaat maar door, begint maaltijden over te slaan, je begint slechter te slapen en meer te piekeren, je krijgt een kort lontje en je spreekt niet meer af met vrienden en familie want zelfs dit wordt een opgave.
Zolang er balans is en je de stress pieken afwisselt met voldoende rustmomenten, is er niks aan de hand en spreken we van een gezonde portie stress die bij het leven hoort.
Gezonde stress houdt onze hersenen vitaal en sterk. Gezonde stress is kort en krachtig, er komt adrenaline en cortisol vrij en het lichaam wordt klaargemaakt om de uitdaging aan te pakken. Je krijgt een verhoogde hartslag, je pupillen verwijden, je ademhaling wordt korter en sneller, je begint te transpireren. Je lichaam maakt zich klaar om te VECHTEN, VLUCHTEN OF TE BEVRIEZEN. Dit oeroude instinct, ook het reptielenbrein genoemd, heeft maar één missie en dat is overleven. Het effect van deze kortstondige stressreactie is verslavend: het geeft een ‘Yes, I did it gevoel’ waardoor je zelfvertrouwen een boost krijgt. Je ervaart voldoening over hetgeen je bereikt hebt.
Onderzoek toont aan dat chronische stress leidt tot inkrimping van het brein. Je wordt er letterlijk dommer van.
Waar we in onze huidige samenleving te weinig rekening mee houden, is om na de spanningspiek tot rust te komen. Cortisol heeft naast het energie mobiliserend effect, een sterk toxisch effect als het chronisch aanwezig is. Het maakt je letterlijk ziek en we voelen dit in ons lichaam: hoofdpijn, nek- en schouderklachten, maag- en darmproblemen. We zijn meesters in het negeren van die lichamelijke signalen en we zetten door: ‘Doe niet zo flauw’, zeggen we tegen onszelf. Ons lichaam heeft na de stresspiek behoefte aan herstel. Onder druk van de ratrace slaan we het rusten over, staat de boog continu gespannen en staan we 24u/24u ‘aan’. Doelloos scrollen op je telefoon, wordt door je hersenen nog steeds gezien als werken. Of stress nu veroorzaakt wordt door een reële gebeurtenis (in de file staan, een verkeerde opmerking van je leidinggevende, de werkdruk, etc… ) of door het piekeren over een situatie, maakt niet uit. Het effect is hetzelfde. De gaspedaal blijft ingedrukt. Je blijft doorgaan ook al is de energie op. Kleine slechte gewoontes sluipen er zachtjes in en je houdt vol, want nog even en dan zal het rustiger worden.
Hoe meer stress, hoe rigider je gaat denken. Je blijft als het ware hangen in je reptielenbrein, waarbij er storingen komen op de verbinding met je neocortex, je rationele brein wat ervoor zorgt dat je kan relatieveren, plannen en creatieve oplossingen kan bedenken. Je bent niet meer in staat om andere perspectieven of standpunten te onderzoeken. Flexibiliteit in je denken, neemt af: het is zo en je slaagt er niet meer in om een ander perspectief aan te nemen. Dit is ook de reden waarom mensen die tegen een burn-out aanlopen er vaak zelf niet uit geraken en vast komen te zitten. Hen erop wijzen, helpt niet. Dit wordt vanuit het reptielenbrein geïnterpreteerd als alweer een bedreiging’, een ‘aanval’ waartegen ze moeten vechten of van wegvluchten. Ze voelen zich onbegrepen en zien niet in hoe anderen zo rustig kunnen blijven onder de gegeven omstandigheden. Bewuste keuzes maken, lukt niet meer en ze komen vast te zitten in angst en onzekerheid. Dit kan evolueren in regelrechte paniekaanvallen of paranoia gedachten.
Dé vraag die ik meestal krijg van iemand die vastzit in zijn stressbrein, is: Wat kan ik DOEN om er zo snel mogelijk uit te geraken… Geef mij opdrachten, huiswerk, een lijstje wat ik kan afwerken om eruit te geraken. Ik zie de angst in hun ogen en het afgrijzen wanneer ik hen de twee sleutels tot herstel meegeef:
Het belangrijkste en tevens het moeilijkste voor iemand die vastzit in zijn stressbrein, is rust nemen, NIKS DOEN. Want heel het lichaam staat stijf van de spanning. Het patroon actie nemen, is het meest gekende patroon wat ook steeds resultaat heeft opgeleverd, dus dat werkt. Niks doen, is voor ‘lazy bastards’ en rusten wil zeggen dat ik het niet aankan, en daar zit weer heel veel schaamte op en vaak een schuldgevoel.
Een schuldgevoel naar:
Hoe hard dit ook tegen hun natuur is, is dit the only way out. Door rust te nemen, te ademen, te gaan wandelen, in de natuur te vertoeven, kan de verbinding met de neocortex hersteld worden en kan er terug perspectief, relativering en creativiteit ontstaan.
De volgende stap, is bewust worden van de onderliggende drijfveren die dit automatische gedrag, sturen. Ik maak de vergelijking met stoppen met roken: ik zeg wel dat ik wil stoppen met roken, maar voor ik het weet, heb ik een sigaret vast en dit heeft niet altijd en alleen te maken met de lichamelijke behoefte aan nicotine. Hier is een belangrijke andere drijfveer aan verbonden: het geeft me een momentje rust, een momentje me-time, of geeft sociaal contact, etc… Maw, jouw automatische reactie wordt gestuurd door een onderliggende behoefte: anderen pleasen, perfectionisme, het vermijden van teleurstelling of confrontatie, een te groot verantwoordelijkheidsgevoel, etc…. Deze oude gewoonten zitten diep ingebakken waardoor het moeilijk is te zien dat er andere reacties mogelijk zijn op de situatie die stress veroorzaakt.
Deze automatische gedragspatronen zijn copingmechanismen die al heel vroeg in het leven ontstaan zijn en die vaak ook echte sterktes zijn geworden. Ze hebben hen gebracht waar ze nu staan, waardoor het loslaten van deze patronen ook beangstigend kan zijn.
Hoe lastig en onmogelijk het ook lijkt te zijn, verandering en meer rust is mogelijk waardoor je uit je stressbrein geraakt en stresserende situaties terug met een frisse blik kan aanpakken.
Mensen denken nogal snel, als je een coach inschakelt, dan moet er wel iets mis zijn met jou! Anders zou je het toch zelf opgelost krijgen, niet?
En natuurlijk is het hebben van een probleem waar je een oplossing voor zoekt, de meest voorkomende reden waarom je een coach inschakelt, maar dit wil niet zeggen dat er ook iets mis is met jou. Integendeel, ik zou durven stellen dat zij die met hun problemen blijven rondlopen, meer risico hebben om in nog erger terecht te komen dan diegenen die met behulp van een coach hun problemen onder ogen zien en nieuwe perspectieven weten te ontwikkelen.
Dus, waarvoor zou jij nu een coach kunnen inschakelen?
Je wil een neutrale en objectieve blik om jouw probleemsituatie te ontrafelen en inzichten op te doen.
Zo was er Mark die na zijn verlof merkte dat het toch niet beter ging met hem, hij bleef vermoeid en lusteloos en alleen kwam hij er niet achter wat de redenen hiervoor waren, dus zocht hij hulp om hierover duidelijkheid te krijgen. Of Jenny die in de werksituatie steeds tegen hetzelfde probleem aanliep ook al was ze al verschillende keren van job, team of organisatie veranderd. Ze geraakte elke keer opnieuw in conflict met haar leidinggevende en kwam er alleen niet achter wat de oorzaak hiervan was en hoe ze dit kon aanpakken.
Je hebt alles wat je wilt in het leven: een gezin, een bloeiende carrière, een prachtig huis, je hebt een fijn sociaal netwerk van familie en vrienden en toch ben je niet gelukkig of ervaar je een gemis. Een onbestemd verlangen, maar je weet niet waarom en je voelt je schuldig omdat je niet gewoon blij en gelukkig kan zijn. Samen met een coach kan je onderzoeken wat zingeving en geluk betekent voor jou. Je leert kiezen voor wat jou op lange termijn gelukkig maakt ipv voor wat nu comfortabel is.
Je hebt last van uitstelgedrag of durft de eerste stappen niet te zetten. Je zoekt een stok achter de deur die jou uitdaagt en die jou helpt met het maken van concrete plannen en het zetten van stappen. Samen met je coach ga je het doel visualiseren en concretiseren, de weg ernaartoe en de eerste stappen vorm geven. Samen onderzoek je wat nodig is om in beweging te komen en welke beperkende overtuigingen jou nog tegenhouden. Je werkt aan technieken om de obstakels weg te nemen en hulpbronnen in te schakelen zodat je je uiteindelijk doel kan realiseren. Bijvoorbeeld, je wilt een carrièreswitch maken, maar je weet niet hoe eraan te beginnen of je zou graag een bepaald project vorm geven, maar je blijft het maar uitstellen.
Let wel, coaching is geen therapie. Bij coaching werken we steeds naar een doel en een bepaald resultaat, we gaan hierbij niet graven in het verleden. In grote lijnen werken we volgens de stappen van het GROW-model: je bepaalt een doel en bekijkt wat de gap is met de realiteit vandaag, je bedenkt opties om je doel te bereiken en je kiest uiteindelijk die optie die je in de praktijk wil brengen.
Bijv als je patroon is om mensen in jouw omgeving te pleasen waardoor je niet doet wat jij echt graag wilt doen, dan kijken we welke stapjes je al wel kan nemen om minder te pleasen en meer te kiezen voor wat jij echt wilt doen. We doen dit op jouw tempo, jij zit aan het stuur van jouw proces en de coach is de navigator, de gids op jouw reisweg.
Nog niet helemaal overtuigd waarom jij een coach zou moeten inschakelen? Lees mijn volgende blog over de voordelen van het werken met een coach!
Ben jij op zoek naar een gids bij het ontrafelen van jouw probleem situatie of bij het zoeken naar zingeving en echt geluk? Of heb je begeleiding nodig bij het realiseren van je doel? Neem contact op! Samen gaan we op weg!
Dat is een vraag die ik regelmatig krijg van vrienden, familie, cliënten. Elke ochtend rol ik om 6u mijn yogamat uit, nadat ik eerst een glas water heb gedronken en onze twee katten, Suske en Wiske, eten heb gegeven. Als je zelf katten hebt, weet je dat dat jouw enige echte prioriteit is in de ochtend 😉. Nadien rol ik mijn yogamat uit, bij voorkeur buiten in de frisse buitenlucht. De katten komen na het eten mee even hun spieren rekken en strekken op mijn mat, ze doen een downward dog, gaan in een cat crawl van holle naar bolle rug en zetten zich al krabbend af in mijn yogamat, een uitlaatklep voor hun spanningen en frustraties. Ze maken de yogamat tot hun ‘veilige plek’, bakenen hun terrein af en ze geven een signaal aan de buurkatten dat ze moeten wegblijven. Vervolgens beginnen ze zich te wassen of leggen ze zich in shavasana. Maw, pretty much my own morning yoga routine:
1 De yogamat, een plek waar ik mijn spieren stretch, mijn fysieke welzijn een boost geef
2 Een veilige plek om te voelen wat er in mijn lichaam te voelen is, adem te halen, spanningen los te laten en mijn emotionele energie te laten stromen
3 Waar focus en intentie voor de dag worden gezet in rust ipv mijn dag te beginnen in hectiek met mails, berichten, social media, etc… Door dit yogaritueel te koppelen aan mijn focus, programmeer ik mijn frisse brein op wat echt belangrijk is voor mij.
4 En tot slot, een dagelijks ankerpunt, een kort meditatiemoment, een reflectie op mezelf en of ik nog gealigneerd ben met mijn waarden. Hierdoor creëer ik een houvast om dichter bij mezelf te blijven en bij wie ik echt wil zijn.
1 Ik start met hartcoherentie ademhaling gedurende10 min met behulp van de inner balance app, waarbij ik mij richt op een intentie voor de dag: innerlijke rust, focus, etc…
2 Vervolgens, losmaken van nek en schouders en brughoudingen voor versterking van mijn onderrug (zittend beroep)
3 Drie energy flows om mijn lichaam wakker te maken en op te warmen
4 Drie zonnegroeten, krijger posities en planken voor de versterking van mijn core. ‘Claiming my space’ houdingen (ik weet niet wat de yoga termen zijn, maar dat is voor mij de intentie achter de houdingen)
5 Afronden van de yogaflow met een laatste stretch en herhaling van mijn intentie.
Maak jij hier echt elke morgen tijd voor? Ja, toch bijna elke ochtend. Het kan al wel eens gebeuren dat ik heel vroeg bij een klant moet zijn en ik dus niet nog extra vroeg opsta. Accepteren wat er is, is de kern van de yogafilosofie, dus ik accepteer dat het mij soms niet lukt of dat ik een baaldag heb, ook dat is ok.
Zaterdagochtend, 6u30, ik sta op, het is nog donker. Heerlijk warm voor de tijd van het jaar. Ik gooi het schuifraam open, adem de frisse lucht in en rol mijn mat af, zitten en ademen, helemaal in je lichaam gaan en voelen. In de verte hoor ik het verkeer op gang komen, een haan die kraait, de duiven die kirren en de ekster die schettert. Ik zit, ik luister, ik neem waar en adem. Mijn yogavriend, Herrie de kater, komt bij me zitten, hij vraagt om aandacht en om achter zijn oren te krabben. Ik laat het gebeuren en geef hem al de krabjes die hij nodig heeft. Hij vlijt zich neer tegen mijn benen, ik maak mijn lichaam wakker, kom zachtjes in beweging en laat de energie stromen. Herrie houdt het voor bekeken. Focus, in je kracht, heerlijk om vanuit die energie doorheen de asana te ademen. Afgeleid naar mijn ’to do’ lijstje, ik wankel en val om, mijn anker even weg. Geruststellend, daar is mijn ademhaling terug. De hemel is ondertussen helblauw, ik groet de zon en dan… shavasana. Focus en energie voor de dag, het schuifraam gaat open, de kindjes zijn wakker, nog even samen op de yoga mat, babbelen en genieten, mijn favoriete yoga pose.
We hebben wel tijd om minuten (of uren) lang te scrollen op social media of om te netflixen, dus het tijdsargument is een beetje flauw. Je hebt wel tijd, maar je maakt er geen prioriteit van. Nochtans kan 10 minuten per dag, een paar yogahoudingen, bewuste ademhalingen, aandacht geven aan je lichaam al een nieuw perspectief bieden of beweging brengen, daar waar je na een uur Netflixen, je meestal wel gerust hebt, maar je je niet ‘uitgerust’ of ‘verfrist’ voelt. Een korte yogaflow doen, kan wel dat ‘energizing’ effect hebben.
Eenmaal je met yoga begint, besef je al snel dat het niet gaat over de yogahoudingen perfect uitoefenen of je benen in je nek kunnen leggen. De essentie is de intentie van de yogahouding neerzetten. Voelen wat jouw fysieke grenzen zijn, oefenen in accepteren wat zich aandient in een yogahouding, luisteren naar wat jouw lichaam jou vertelt, waar je spanningen vasthoudt en wat dit zegt over jouw dieperliggende emotionele, mentale en spirituele (gebrek aan) flexibiliteit, is wat een daily yoga practice jou kan brengen.
Het beeld van hippie achtige figuren die in een kring mantra’s zingen, was mijn grootste drempel om een yogastudio binnen te wandelen. Op zoek gaan naar de juiste yoga teacher met de voor mij juiste yoga energie was daarop het antwoord. Bevragen, recensies lezen en lessen uitproberen om te ontdekken wat voor jou werkt. In elk geval heb ik hierdoor geleerd dat yoga niet zweverig hoeft te zijn, maar het wel kan zijn en dan ga je verder op zoek naar iemand die de spirituele yogalessen kan neerzetten in een eigentijds kader wat werkt voor de nuchtere professional.
Welke yoga past bij mij? Wat heb ik juist nodig? Ook hier is het beste antwoord, probeer, ga op onderzoek, overleg met je yogateacher waarom je precies yoga wil doen, wat je belangrijk vindt en waar je eventuele ongemakken ervaart. Jouw yogateacher kan samen met jou een yogavorm vinden die het beste aansluit bij wat je nu nodig hebt. Eens je gestart bent, zal je merken dat ook dit evolueert met de tijd.
Denk jij eraan om te starten met yoga?
Dan is de gouden tip dus ‘gewoon proberen‘.
Ben je op zoek naar inspiratie, tips of een duwtje in de rug?
Luister naar de podcastepisode yoga voor de professional van de podcastshow Energiek. In deze vierde podcast episode ga ik in gesprek met Ellen van Renterghem van yogastudio Viapura, mijn yogalerares. Zij brengt onder woorden wat yoga met je kan doen en hoe het kan bijdragen tot meer verbinding met jezelf, meer balans en energie, zodat je kan blijven rechtstaan in de stormen die het leven je brengt. Yoga ‘leven’ vergroot je veerkracht en brengt je dichter tot wie je in de kern bent. Geen zweverig gedoe, het vraagt ook de aardse realiteit van je agenda erbij te nemen en je tijd te herplannen volgens wat je nodig hebt. En hoe doen andere drukke professionals dat? Yoga inplannen in hun drukke schema? Wanneer doen ze het, hoe vaak doen ze het en hoe zijn ze ertoe gekomen? Je ontdekt het allemaal in deze episode over wat yoga kan betekenen voor de drukke professional. Veel luisterplezier!
Bij de start van het schooljaar, lanceerde ik een poll waarin ik vroeg naar jouw belangrijkste energielekken op het werk. Ik beloofde dat ik er een blog zou over schrijven. Ik dacht dat ik antwoorden zou krijgen als ‘ik krijg geen waardering’ of ‘het inefficiënt vergaderen’ of die ene collega die de kantjes ervan af loopt. Maar nee, jullie grootste ergernis was jullie ‘baas’, jullie leidinggevende. Er is zo’n quote die zegt: people don’t leave bad jobs, they leave bad bosses’. Dus wijd ik er een blog reeks aan. Welk type baas jouw energie laat wegstromen en wat je eraan kan doen. Deze week, elke dag een korte blog. Volgende bazen komen aan bod: Linda, de micromanager, Kurt, de bully, Bert, de natte eend en Anna, de conflictvermijder. Ik overdrijf in de stereotypering en natuurlijk zijn er varianten, mildere versies en combinaties in het bedrijfsleven te vinden. Maar voor wat structuur en leesbaarheid, worden er duidelijke typetjes neergezet.
En als ik jullie mag geloven, hebben jullie echt nog last van ‘bazen’ en ‘managers’. Dus we hebben dringend nood aan meer ‘leiders’.
Hieronder hoe jullie je ‘bazen’ gestereotypeerd hebben en hoe deze de energie doen wegstromen. Ik geef je telkens per ’type’ praktische tips om ermee om te gaan zodat jij jouw energie er niet langer aan verliest.
Kurt is bij de eerste kennismaking een charismatisch en vriendelijk man. Niks doet op dat moment vermoeden dat er aan de achterkant bij het kleinste vonkje een bully tevoorschijn komt. Kurt straalt zelfvertrouwen uit, hakt knopen door, blijft recht staan in crisis, dit laatste weliswaar ten koste van anderen. Zijn strategie is ‘verdeel en heers’ en dit kan hij lang volhouden. Hij creëert chaos in de organisatie omwille van zijn impulsiviteit en onvoorspelbaar gedrag en slaagt erin om schijnbaar als enige rustig te blijven hierin. Hierdoor straalt zijn lamp naar boven, terwijl de mensen onder hem in duisternis achter blijven. En toch slaagt Kurt erin als meestermanipulator om loyaliteit van zijn medewerkers af te dwingen en vergoeilijken collega’s zijn gedrag met uitspraken als ‘hij doet toch veel voor het bedrijf, hij doet ook goede dingen, hij bedoelt het zo niet, etc…’ Kurt leeft volgens het motto ’the survival of the strongest’ en zal er dus alles aan doen om de sterkste te zijn, zelfs als dit betekent dat hij over lijken moet gaan.
De positieve intentie van Kurt zijn ‘bully’ gedrag is dat hij ten alle tijden wil vermijden om gezichtsverlies te lijden en dus moeten het de anderen zijn die ‘lijden’, ‘schuldig zijn’, ‘fouten maken’, etc… aan hem kan het zeker en vast niet liggen. Onder zijn bully gedrag zit een klein gekwetst jongetje dat heel bang is om opnieuw gekwetst te worden. Aanval is dus de beste verdediging. Hoe groter een bully is, hoe groter de onderliggende kwetsuur en kwetsbaarheid.
Wanneer Kurt op kantoor is, roddelt hij over anderen, zelfs als ze in de buurt zitten en het kunnen horen. Om zijn wil door te drijven, roept en tiert hij en schuwt hierbij geen enkele manipulatietechniek: dreigen, emotioneel chanteren, onder druk zetten, inspelen op angsten, etc…
Wanneer hij in de buurt is, is de sfeer gespannen. Collega’s rondom hem vertrouwen het niet als hij goed gezind rondloopt want dit kan elk moment omslaan en wanneer zijn gezicht een donderwolk is, kan je ook maar beter uit zijn buurt blijven. Kortom, wanneer Kurt in de buurt is, is het nooit gewoon ontspannen of gezellig. Tenzij hij beslist dat het ontspannen en gezellig moet zijn en dan zijn anderen die niet meedoen aan zijn positive vibe van dat moment (omdat ze hem niet vertrouwen), the party poopers.
Wanneer hij iets aanvoelt als kritiek op hem persoonlijk, dan ontploft hij of wanneer iets niet loopt zoals hij het voor ogen had, wordt hij agressief. Hij is impulsief en onvoorspelbaar en dit maakt het vaak onmogelijk om goed te doen voor hem. Het effect op zijn omgeving is ‘angst’. Angst om een verkeerd woord te zeggen of een fout te maken.
Fouten worden dan ook meestal verborgen en wanneer er iets misloopt gaat hij op zoek naar een schuldige die hij vervolgens publiekelijk ‘afmaakt’. Je zal de volgende keer wel twee keer nadenken vooraleer je hem tegen de borst stoot.
Wanneer je Kurt laat merken dat hij te ver is gegaan, gooit hij het over een ander boeg en gaat hij jou vervolgens ‘paaien’: zo erg was het toch niet, hij stond nu eenmaal serieus onder druk en jij moet daar zo zwaar niet aan tillen, toch? Je trekt een streep eronder in goed geloof en nog voor je het weet, zit je in exact dezelfde situatie. Wanneer hij erin slaagt jou te laten geloven dat het aan jou ligt, dat je niet goed genoeg je best doet, ga je heel erg je best doen om hem tevreden te houden, maar wat je ook doet, het zal nooit genoeg zijn. Uiteindelijk geraak je leeg en uitgeblust.
1. Realiseer je dat wat je ook doet, jij gaat de Bully niet goed gezind kunnen blijven houden, dat kan alleen hijzelf. Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn emotioneel onvolwassen gedrag, dus blijf je niet aanpassen aan hem. Dit heeft geen zin.
2. Streel zijn ego, daar is hij gevoelig voor: Zoek naar wat er goed is aan zijn aanpak en geef hem hierover een compliment. Vul vervolgens aan met een suggestie om hem nog meer te laten ‘shinen’ ipv je kritiek te uiten. Kritiek kan hij niet verdragen.
3. Hou voor ogen dat het zijn strategie is om zijn kwetsbaarheid te beschermen. Een strategie met negatieve consequenties op zijn omgeving, maar wel ingegeven vanuit onzekerheid. Dus wees je bewust dat hij diep van binnen heel angstig is en dat het vanuit deze angst is dat hij reageert.
4. Creëer afstand voor je eigen emotioneel en mentaal welzijn. Blijf in de mate van het mogelijke uit zijn buurt. Zorg dat er bij gesprekken altijd een derde partij aanwezig is, zeker wanneer je je niet veilig voelt bij hem.
5. Realiseer je dat hij niet zal veranderen en dat wanneer hij vriendelijk is en jou complementeert dit bij zijn manipulatiestrategie hoort om zijn zin door te drijven. Hij is niet ineens veranderd. Hier is meer voor nodig, zoals oprechte excuses bijvoorbeeld.
6. Blijf rustig. Wanneer hij tekeer gaat in een vergadering of in een persoonlijk gesprek, blijf zelf rustig, zeg dat je zo niet verder wenst te praten en verlaat de kamer.
7. Kaart het probleem aan bij een vertrouwenspersoon. Een echte bully als leidinggevende, kan je vaak niet als medewerker alleen opgelost krijgen. Dit vraagt een gespecialiseerde begeleiding.
8. Zoek begeleiding in het oefenen met omgaan met de spanning die hij creëert zodat je niet telkens in gedrag vervalt om hem te pleasen of gunstig te stemmen, maar dat je dicht bij jezelf leert te blijven en gezonde grenzen leert aangeven.
9. Als de sfeer te toxisch en jouw welzijn te hard beïnvloedt, vraag om naar een ander team te mogen gaan
10. Stop met het gedrag te ‘vergoeilijken’, met zijn ongepaste grappen te lachen of mee te roddelen en moedig je collega’s aan hetzelfde te doen. Het is door het telkens ‘goed te praten’ dat het kan blijven bestaan en hij niet de consequenties van zijn gedrag moet dragen.
11. Spreek de taal van de Bully, dat is de enige taal die hij begrijpt. Praten over hoe jij je daarbij voelt, ervaart hij als een zwakte en zal dit ‘gebruiken’ wanneer het hem uitkomt. Hij spreekt de taal van de wil en de macht. Ook al is dit uit jouw comfort zone en ver weg van wie jij in essentie bent, het is het enige wat hij begrijpt. En tenslotte wil je dat hij jou ook eens begrijpt :-). Heb je er genoeg van? Zeg het dan ook zo zwart wit en zeg waar het op staat, maar blijf rustig en laat je niet meeslepen in de emotie op die manier hou jij de controle over het gesprek. Wees je wel bewust dat wie tegen de bully ingaat, hiervoor zal moeten boeten. Als hij door zijn management gezien wordt als goede leider, loop je een reëel risico om het onderspit te delven.
Doe jij je job op zich graag, maar heb je last van je leidinggevende? Zit je met ergernissen of frustraties?
Wil je graag begeleid worden in ‘how to manage your boss’ en het beste maken van jullie samenwerking zodat je terug met plezier kan gaan werken? Neem contact op! Ik begeleid jou graag!
Louise is dan ook een echte ‘go-getter’. Geef haar een opdracht waar ze kan achterstaan, waar ze een intellectuele uitdaging aan heeft en ze is vertrokken, ze gaat er voor. Ze vaart daarbij haar eigen koers, ze weet wat ze wil. Ze heeft de meeste ervaring binnen het team die ze goed kan inzetten in de extra projecten die haar worden gegeven. Ze krijgt hiervoor de nodige erkenning en waardering van haar directeuren. Ze weten: ‘she gets the job done’ en dit appelleert op haar verantwoordelijkheidszin, haar idee over zichzelf dat ze het ook allemaal kan dragen. Dit beeld over zichzelf werd gecreëerd tijdens haar jeugd. Ze was de tweede oudste van 7 kinderen en zij was als een tweede mama, chauffeur, vertrouwenspersoon voor alle jongere kinderen. Hiermee wou ze vooral haar ouders ontlasten. Ze hield het huishouden mee draaiende en dat vond ze ook leuk. Ze bracht de youngsters naar het voetbal, volleybal of andere activiteiten. Ze deed dat wel even, geen probleem.
Die gedachte is nog steeds een drijfkracht, ik pak het er wel even bij, no problem, het is zo gebeurd. Daarom doet ze ook alles liever zelf, dan is het ook zo gebeurd, dat is het meest efficiënt. Dat ze hiermee het team in aangeleerde hulpeloosheid houdt, krijgt ze meer en meer door. Maar ze vindt het ook leuk om al die ballen in de lucht te houden en hierbij ook waardering en erkenning te krijgen van haar omgeving. Alleen op het thuisfront leidde dit wel eens tot spanningen met haar partner wanneer ze nog maar eens om 20u aan een online vergadering begon en ze niet mee de kinderen in bed kon steken. Ook bij haarzelf begon het meer en meer te wringen. Dit kon toch niet de bedoeling zijn. Het leuke ging er stilaan af of het woog in elk geval niet meer op tegen de inspanningen die ze er moest voor leveren en de opofferingen die ze ervoor moest doen. Haar harde werk begon meer en meer aan haar te knagen.
Afgelopen zomer heeft ze de impact van het drukke schooljaar op haar lichaam gevoeld. Haar lichaam was uitgerust na twee maanden vakantie. Ze voelde dat dit ‘normaal’ zou moeten zijn, zelfs wanneer ze aan het werk is: “ik zou me niet continu oververmoeid moeten voelen.” Ze had tijdens de zomervakantie het sporten terug opgepakt en dat deed haar heel veel deugd. Ze was fysiek uitgerust, maar ze keek op tegen terugkeren naar het werk:
“Ik ben twee maanden continu bij de kinderen geweest en heb geen moment voor mezelf gehad. Ik merk dat de kinderen niet graag naar de opvang gaan, dus heb ik ze meestal bij mij gehouden. Ondanks dat ik fysiek uitgerust ben, ben ik nog steeds mentaal leeg. Het lijkt alsof mijn vakantie nog moet beginnen en het nieuwe schooljaar staat terug voor de deur. Ik voel nu al dat als ik niet oplet, ik terug op die sneltrein terecht kom en dan ben ik weer vertrokken voor een vermoeiend jaar. Ik wil echt meer work-life balans gedurende heel het schooljaar en niet alleen tijdens de vakantie.”
1. Haar plek in het systeem
Het probleem begint met haar plek binnen het schoolsysteem. Het is een basisbehoefte van elke mens om zijn plek in het systeem te kennen. Haar rol is onduidelijk en wanneer je rol onduidelijk is, leidt dit tot frustratie en ongenoegen. Ze heeft een formele rol als leerlingenbegeleider. Daarnaast is ze aangeduid als trekker van de beleidscel gedrag en zorg. Binnen het team leerlingbegeleiders neemt ze bijgevolg de positie van ‘leider’ in, zonder het formele mandaat van leidinggevende. De collega’s stellen haar de meest operationele vragen, waar zij een beslissing over moet nemen. Op die manier wordt ze meer en meer belast met taken die haar geen energie geven, alleen maar energie kosten. Hierdoor komt ‘geven en nemen’ ook in disbalans. Een volgende aanleiding voor meer stress op het werk.
2. balans in geven en nemen
Louise doet deze coördinatie bovenop haar fulltime job als leerlingbegeleider. Er wordt geen tijd voorzien, noch krijgt ze een financiële waardering voor de extra inspanningen. De leerlingenbegeleiders komen uit verschillende campussen die eilandjes vormen binnen het team leerlingenbegeleiders. Zij investeert veel tijd en energie om er een groter team van te maken die gaan voor één visie, maar omdat het formele leiderschapsmandaat niet bij haar ligt, stroomt de energie vaak gewoon weg zonder duurzaam resultaat. Zij krijgt hiervoor de nodige schouderklopjes van haar directeuren, waar ze uiteraard heel dankbaar voor is. Maar ze voelt dat dit niet langer voldoende compensatie is voor de geleverde inspanningen.
3. Erbij horen
Iedereen wil erbij horen en psychologische veiligheid ervaren in het systeem waartoe men behoort. Via een tafelopstelling kwamen we erachter dat het voor haar niet duidelijk is bij welk team zij echt hoort. Door haar unieke positie als vertrouwelinge van haar campus directeuren en door een verantwoordelijkheid op te nemen die formeel bij de rol van de campus directeur hoort, stijgt ze op in de hiërarchie (vergelijkbaar met de rol die ze opnam in haar gezin van herkomst). In de realiteit staat op ze op gelijk niveau met haar collega leerlingbegeleiders, waar ze ook het liefst wil bij horen. Dit geeft spanningen en onduidelijkheid, waardoor er energie verloren gaat.
De onduidelijkheid in haar rol, haar echte plek in het systeem, de disbalans in geven en nemen en de onveiligheid van ‘nergens’ echt bij te horen, zorgen ervoor dat ze in stress zit tijdens het schooljaar. Of anders gezegd, door duidelijkheid te creëren in haar rol en het bijbehorend mandaat, kan ‘geven en nemen’ terug in balans komen en wordt ook duidelijk tot welk team ze behoort. Hierdoor kan ze haar stress level verminderen en kan de energie terug stromen.
4. Bestemming work-life balans
Hiervoor heeft ze het gesprek te voeren met haar directeuren. Het gesprek over wat ze wilt en niet meer wilt. Dit voelt oncomfortabel, want haar ‘magische beweging’ is om het allemaal wel even te regelen, om alle ballen in de lucht te houden en meer verantwoordelijkheid naar zich toe te trekken dan formeel bij haar rol hoort. Zo kennen ze haar ook en haar omgeving gaat het vreemd vinden als ze een andere Louise te zien krijgen. Dit schrikt haar wel wat af. Maar ze voelt als ze de moed kan opbrengen om dit gesprek ten gronde te voeren en vast te houden aan wat zij wilt, ze het schooljaar goed kan inzetten en ze haar work-life balans beter zal kunnen behouden, waardoor ze zelf veel gelukkiger gaat zijn en ook haar gezin.
Voel jij je na de vakantie ook niet uitgerust of zijn de batterijen ondertussen weer bijna leeg na enkele weken terug aan de slag te zijn? Neem contact op! Ik begeleid jou graag naar meer energie in je werk en in je leven.